Wychowanie

Czy można wychować konia? Jeśli tak, to jak? Co zrobić, aby dobrze nam się żyło z naszym podopiecznym, a jemu z nami? Wiadomo już, że przyjaźń pomiędzy koniem a człowiekiem jest jak najbardziej możliwa. A zatem czy wychowanie konia można z tą przyjaźnią jakoś połączyć? Jasne, że tak! Nie ma nic piękniejszego jak wychowywanie konia w przyjaznych relacjach. A efekt takiej pracy iście bezcenny!

Nałogi i narowy

Często spotykałam się z opinią, że jakiś koń jest zły i nieposłuszny. Ktoś inny określał takie nieposłuszeństwo mianem konia narowistego. Inni twierdzili, że ich koń ma nawyk ponoszenia albo gryzienia przy dopinaniu popręgu. Często coś było " nie tak" z danym koniem. Jeśli proszono mnie o radę, zawsze prosiłam opiekuna konia o podanie mi różnicy (jeśli w ogóle wg niego taka istniała) pomiędzy nałogiem a nawykiem. Niestety nie każdy potrafił w zwięzły sposób tę różnicę wyjaśnić, a co za tym idzie, po prostu nie rozumiał dokładnie tych dwóch zjawisk. Dlatego też dzisiaj postanowiłam raz na zawsze rozprawić się z nałogami i narowami tak, aby już żadnych wątpliwości nie było co czym jest :)

Koniu mój

Ostatnie dni są skłoniły mnie do rozważań odnośnie relacji jakie budowane są między koniem a człowiekiem, przez nich nawzajem oczywiście oraz w jaki to sposób koń przez tegoż człowieka jest traktowany na poszczególnych etapach ich wspólnego życia. Dodatkowym bodźcem, który pchnął mnie w tym kierunku było wysłuchanie archiwalnej audycji radiowej na temat przyjaźni z koniem. Wszystkim zainteresowanym polecam tę audycję: radio TOK FM, cykl Doroty Sumińskiej "Wierzę w Zwierzę", audycja pt. "Jak zaprzyjaźnić się z koniem?" z dnia 23.03.2014r.
Podczas tych moich rozmyślań doszłam do wniosku, że niestety nie każdą relację koń-człowiek można nazwać przyjaźnią. Wiele takich relacji jest nią mylnie nazywanych. Wiele takich relacji zaczyna być przyjaźnią, ale kończy się zwykłym przyzwyczajeniem, a niekiedy nawet staje...kłopotem.